[ANONYMOUS]: „Soroode Zendegi – Anthem of Life“
During my last trip to Iran, I came across the anthem of „Soroode Zendegi“, which translates into „Anthem of Life.“ I had gone to Iran to meet my friends and family before the fall semester of my university began to alleviate my homesickness. However, just a few days after my return to Tehran, the murder of Jina Amini occurred, followed by a series of protests and murderous oppressions. As her grandfather wrote on her grave, Jina did not die; her name became a code—a code to create the first-ever feminist revolution. Despite the anxiety and disturbance caused by the news, my friends and I gathered day and night, watching videos of mass protests in other cities after hours of struggle to connect to the Internet. We went to the streets with anger and fear, and we cried for „everyone to be together.“
“… در آخرین سفرم به ایران، با “سرود زندگی” آشنا شدم. به ایران رفته بودم تا پیش از شروع ترم پاییز دانشگاه، دوستان و خانواده‌ام را برای تسکین دلتنگی ملاقات کرده باشم. تنها چند روز پس از بازگشتم به تهران، ژینا امینی به قتل رسید و مجموعه‌هایی از اعتراضات و سرکوب مرگبار رقم خورد. پدربزرگش روی سنگ قبرش نوشت: ژینا جان تو نمی‌میری،نام تو رمز می‌شود. رمز شکل‌گیری اولین انقلاب فمنیستی. با دوستانم شبانه‌روز پس از ساعت‌ها تلاش برای اتصال به اینترنت، تصاویر اعتراضات گسترده‌ی شهرهای دیگر را تماشا می‌کردیم. با خشم و ترس به خیابان‌ها رفتیم و فریاد زدیم «ما همه با هم هستیم» …”
During that time, a writer and poet friend showed me an anthem she had written and composed. I was moved by the beauty of its words and the tenderness of its meanings. She asked me to hand over the hymn to musicians and singers after I left Iran so that it could be appropriately produced and be heard by sympathetic audiences who are fighting the same fight as us. I agreed and took the anthem’s text as a souvenir of Iran because it was the essence of the endeavors for freedom from the people I knew and loved.
در آن زمان، یکی از دوستان نویسنده و شاعرم، این سرودی را که نوشته و نتظیم کرده بود، به من نشان داد. زیبایی کلمات و معنی لطافت‌بخش آن، مرا متحیر کرد. از من خواست تا پس از رفتن خروج از ایران، این سرود را به موزیسین‌ها و خوانندگانی بسپارم تا به صورتی مناسب تولید شود و توسط مخاطبان همدردی که در همان راه مبارزه مانند ما هستند، شنیده شود. با این پیشنهاد موافقت کردم و متن سرود را به عنوان یادگاری از ایران به دست آوردم زیرا آن جوهری از تلاش‌های برای آزادی از آدم‌هایی که می‌شناختم و دوست داشتم بود.
Months passed, and the production process encountered many problems at different stages. However, everyone involved in its creation was determined to see it through to completion, regardless of the crises that arose. The participants‘ roles in the people’s struggle, which went beyond the scope of this text, were minor but significant. Eventually, the work was produced, completed, and shared with the cooperation of many people inside and outside of Germany. We still hope that it will keep on being received and heard and for it to give all the fighters in these trying and agonizing times a tiny sparkle of hope, even if it may be just for a brief moment.
ماه‌ها گذشت و فرآیند تولید در مراحل مختلف با مشکلات متعددی روبرو شد. با این حال، همه‌ی افراد درگیر در ایجاد آن مصمم بودند تا آن را تا پایان انجام دهند، به طوری که بی‌توجه به بحران‌های پیش آمده، مسیر خود را ادامه دهند. نقش افراد در مبارزه مردم که فراتر از حدود این متن بود، اهمیت کمی داشت اما ارزشمند بود. در نهایت، این اثر با همکاری بسیاری از افراد در داخل و خارج از آلمان تولید، به پایان رسید و با دیگران به اشتراک گذاشته شد. ما هنوز امیدواریم که این پیام به افراد برسد و شنیده شود و به تمامی جنگجویان در این زمان‌های دشوار و دردناک جرقه‌ی کوچکی از امید بدهد، حتی اگر برای یک لحظه‌ی کوتاه